Bogusław Kierc to
osobowość artystyczna niezwykle bogata. Urodzony 22 stycznia 1943
roku, polski poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog.
Debiutował 1971 roku tomikiem poezji zatytułowanym „Nagość
stokrotna”, który już w tytule ujawnia fascynację poety liryką
związaną z ciałem i nagością. W jego poezji przewijają się
motywy ludzkiego ciała, śmierci, intymności i łapania chwil. Sam
uważa się również za dobrego czytelnika, ponieważ będąc poetą
jest to niezbędne. Debiutem filmowym był film Andrzeja Wajdy
„Popioły”. Jak się okazało film nie był mu przeznaczony, to
teatr skradł tego wybitnego aktora. Spośród wielu ról teatralnych
do tych najważniejszych można zaliczyć Mistrza Fiora w „Operetce”
Gombrowicza, Głodomora w „Odejściu” Różewicza, Gustawa w
„Dziadach” Mickiewicza, Franza w „Pułapce” Różewicza i
tytułowego władcy w „Królu Learze” Szekspira. Teatru nie
postrzega jako „piękne kłamstwo”. Swoją grę opisuje w
słowach: „jak gram to moja gra jest prawdziwa. Gram tu i teraz”.
Zasłużył się również środowisku teatru lalkowego zdobywając
Srebrny Medal Gloria Artis z okazji Światowego Dnia Lalkarstwa. O
sobie mówi, że nie chce być ani odrobinę młodszy pomimo tego, że
„erozje go dotykają, duchowo i cieleśnie”. Chce pozostawać tu
i teraz, w tym czasie być poddawany temu, co ma się stać. Pan
Bogusław nie ma zamiaru być dojrzały i poddać się rutynie. Jak
samo powiedział „Kwestia niedojrzałości to kwestia niedomykania.
Wiem, że może być irytujące przebywanie z taką osobą, ale
dzięki temu niedomykaniu jestem posiadaczem wielu skarbów.” Swoim
życiem i twórczością chciałby się komuś przydać, wyraził tę
nadzieję w słowach „Po to jesteśmy tutaj, aby się sobie
przydawać. Nie wiem, jak się komu przydam, ale mam nadzieję, że
się komuś przydam tak jak inni się mi przydają.”
Agata Koprowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz